Het Zeven-S-model

Auteur

Ton de Korte

De kern

Het model geeft de belangrijkste interne elementen van een organisatie en de relaties daartussen weer. De zeven elementen van het model moeten in zekere zin in evenwicht zijn. Het model kent ‘harde’ en ‘zachte’ aspecten.

Uitgangspunten

De ‘harde’ aspecten zijn de rationele, harde elementen van de organisatie: strategie, structuur en systemen. De zachte aspecten zijn de meer emotionele aspecten die aan een organisatie zitten: cultuur en gedeelde waarden, staf/personeel, (kern)vaardigheden en stijl. De elementen beïnvloeden elkaar, zodat je bij een verandering altijd moet kijken hoe een verandering van een element andere elementen in beweging brengt. Je kunt dan vooraf nadenken over de impact van een verandering en het nieuwe evenwicht dat je wilt bereiken.

Oorsprong

Verenigde Staten, rond 1978

Toepassing

Het Zeven-S-model kan goed gebruikt worden om de sterke en zwakke punten van een organisatie in kaart te brengen. Tevens kan het als kapstok dienen voor verdere diagnose.

Aandachtspunten

Achter elke dimensie staat een keur van andere modellen, methoden en tools om de verschillende elementen van het model los van elkaar te analyseren.

Inbedding

Het Zeven-S-model heeft een belangrijke toepassing gekregen in modellen voor kwaliteitsmanagement, bv. EFQM,

Kritiek

Het Zeven-S-model is een helder diagnosemodel. Het suggereert echter causale verbanden tussen de genoemde dimensies zonder duidelijk te maken hoe die er uit zien. Ook geeft het geen aangrijpingspunten voor verandering.